|
Łączenie wielu topologii jest szczególnie przydatne w większych, bardziej złożonych sieciach. Pozwala to administratorom dostosować sieci
WAN do istniejącego rozkładu obciążeń, zamiast wymuszać dopasowanie komunikacji do sztywnego modelu topologicznego. Innymi słowy,
podstawowe topologie przedstawione w niniejszej części rozdziału są czymś więcej niż tylko szkolnymi modelami, mającymi na celu li tylko
pobudzenie twórczego myślenia. Nie istnieją ograniczenia różnorodności topologii stosowanych w sieciach WAN. Skuteczność każdej
topologii oraz późniejsze łączenie różnych technologii sieci WAN zależy bezpośrednio od danej sytuacji oraz wymagań dotyczących
wydajności. Tendencje do hybrydyzacji występują szczególnie w sieciach wielowarstwowych. Sieci WAN mogą być hybrydyzowane przez
zastosowanie topologii oczek pełnych lub częściowych w warstwie routerów szkieletu, co jest opisane we wcześniejszej części rozdziału; w
zasadzie trudno jest podać tę jedną „właściwą" lub jakąś „niewłaściwą" metodę konstruowania topologii hybrydowej. Jeden z przykładów
sieci w topologii hybrydowej przedstawiony jest na rysunku 19. z braku miejsca pominięte zostały ikony budynków w warstwie szkieletu.
Wielowarstwowa sieć WAN może posłużyć do utworzenia wydajnej topologii hybrydowej przez zorganizowanie topologii oczek pełnych
tylko na warstwie szkieletu. Dzięki temu szkielet sieci staje się odporny na awarie, zapewniając przy okazji częściową minimalizację liczby
skoków w całej sieci znaną z sieci o topologii oczek pełnych i jednoczesne uniknięcie kosztów oraz ograniczeń jej rozbudowy.
Rysunek 19. Topologia hybrydowa.
Połączenie szkieletu wielowarstwowej sieci WAN w topologię oczek pełnych jest tylko jedną z odmian topologii hybrydowej. Również inne
hybrydy mogą być wysoce skuteczne. Kluczowym zagadnieniem jest wyszukanie topologii oraz podtopologii, które można łącznie
wykorzystać w celu zaspokojenia określonych wymagań dotyczących sieci.
|
