|
Sieci oparte na serwerach wprowadzają hierarchię, która ma na celu zwiększenie sterowalności różnych funkcji obsługiwanych przez sieć w
miarę, jak zwiększa się jej skala. Często sieci oparte na serwerach nazywa się sieciami typu klient-serwer. Rysunek 2.4 ilustruje ową
hierarchię klientów i serwerów. W sieciach klient-serwer zasoby często udostępniane gromadzone są w komputerach odrębnej warstwy zwanych serwerami. Serwery zwykle
nie mają użytkowników bezpośrednich. Są one raczej komputerami wielodostępnymi, które regulują udostępnianie swoich zasobów
szerokiej rzeszy klientów. W sieciach tego typu z klientów zdjęty jest ciężar funkcjonowania jako serwery wobec innych klientów.
Korzyści.
Wiele jest korzyści płynących z opartego na serwerach podejścia do współdzielenia zasobów sieci. Korzyści te bezpośrednio odpowiadają
ograniczeniom sieci każdy-z-każdym. Obszarami, w których zastosowanie sieci serwer-klient przynosi korzyści, są więc bezpieczeństwo,
wydajność oraz administracja.
Rysunek 3. Sieć typu klient-serwer.
• Sieci oparte na serwerach są dużo bezpieczniejsze niż sieci równorzędne. Przyczynia się do tego wiele czynników. Po pierwsze,
bezpieczeństwem zarządza się centralnie. Zasoby przyłączone do sieci nie podlegają już zasadzie „najsłabszego ogniwa w łańcuchu", która
stanowi integralną część sieci każdy-z-każdym. Zamiast tego wszystkie konta użytkowników i ich hasła zarządzane są centralnie i tak są weryfikowane przed udostępnieniem zasobu
użytkownikowi. Ułatwia to przy okazji życie użytkownikom, zmniejszając znacznie liczbę haseł, które muszą oni pamiętać (najczęściej do
jednego). Inną korzyścią wynikającą z owej centralizacji zasobów jest fakt, że zadania administracyjne, takie jak tworzenie kopii zapasowych, mogą
być przeprowadzane stale i w sposób wiarygodny.
• Sieci oparte na serwerach charakteryzują się większą wydajnością wchodzących w jej skład komputerów ze względu na kilka czynników.
Po pierwsze - z każdego klienta zdjęty jest ciężar przetwarzania żądań innych klientów. W sieciach opartych na serwerach każdy klient musi
przetwarzać jedynie żądania pochodzące wyłącznie od jego głównego użytkownika.
Co więcej, przetwarzanie to jest wykonywane przez serwer, który jest skonfigurowany specjalnie do wykonywania tej usługi. Zwykle serwer
cechuje się większą mocą przetwarzania, większą ilością pamięci i większym, szybszym dyskiem twardym niż komputer-klient. Dzięki temu
żądania komputerów-klientów mogą być obsłużone lepiej i szybciej.
Taki sposób organizacji sieci oszczędza również syzyfowego trudu zapamiętywania miejsc w sieci, w których przechowywane są różne
zasoby. W sieciach opartych na serwerach liczba „kryjówek", w których dane mogą się przed nami schować, jest ograniczona do liczby
serwerów. W środowisku Windows NT zasoby serwerów mogą być łączone z każdym komputerem jako jego osobny dysk logiczny (taki
sposób ich łączenia nazywa się mapowaniem). Po zmapowaniu dysku sieciowego można korzystać z jego (zdalnych z perspektywy
mapującego) zasobów w taki sam sposób, w jaki korzysta się z zasobów znajdujących się na dysku lokalnym.
• Łatwo również zmieniać rozmiary sieci serwerowych, czyli je skalować. Niezależnie od liczby przyłączonych do sieci klientów, jej zasoby
znajdują się bowiem zawsze w jednym, centralnie położonym miejscu. Zasoby te są również centralnie zarządzane i zabezpieczane. W
związku z tym wydajność sieci jako całości nie zmniejsza się wraz ze zwiększaniem jej rozmiaru.
Ograniczenia
• Sieć serwerowa ma jedno tylko ograniczenie: zainstalowanie i obsługa tego rodzaju sieci kosztuje dużo więcej niż sieci typu każdy-zkażdym.
Owa różnica w cenie ma kilka powodów. Przede wszystkim, koszty sprzętu i oprogramowania są dużo wyższe ze względu na potrzebę zainstalowania dodatkowego komputera,
którego jedynym zadaniem będzie obsługa klientów. A serwery najczęściej są dosyć skomplikowanymi - czyli drogimi urządzeniami.
Również koszty obsługi sieci opartych na serwerach są dużo wyższe. Wynika to z potrzeby zatrudnienia wyszkolonego pracownika
specjalnie do administrowania i obsługi sieci. W sieciach każdy-z-każdym każdy użytkownik odpowiedzialny jest za obsługę własnego
komputera, w związku z czym nie trzeba zatrudniać dodatkowej osoby specjalnie do realizacji tej funkcji.
Ostatnią przyczyną wyższych kosztów sieci serwerowej jest większy koszt ewentualnego czasu przestoju. W sieci każdy-z-każdym
wyłączenie lub uszkodzenie jednego komputera powoduje niewielkie jedynie zmniejszenie dostępnych zasobów sieci lokalnej. Natomiast w
sieci lokalnej opartej na serwerze, uszkodzenie serwera może mieć znaczny i bezpośredni wpływ na praktycznie każdego uczestnika sieci.
Powoduje to zwiększenie potencjalnego ryzyka użytkowego sieci serwerowej. W celu jego zmniejszenia stosowane są więc różne podejścia,
z grupowaniem serwerów w celu uzyskania nadmierności włącznie. Każde z tych rozwiązań - niestety - dalej zwiększa koszty sieci
serwerowej.
Zastosowania
Sieci oparte na serwerach są bardzo przydatne, zwłaszcza w organizacjach dużych oraz wymagających zwiększonego bezpieczeństwa i
bardziej konsekwentnego zarządzania zasobami przyłączonymi do sieci. Koszty dodane sieci opartych na serwerach mogą jednak przesunąć
je poza zasięg możliwości finansowych małych organizacji.
Dalej ->
|
