|
Topologię magistrali wyróżnia to, że wszystkie węzły sieci połączone są ze sobą za pomocą pojedynczego, otwartego (czyli
umożliwiającego przyłączanie kolejnych urządzeń) kabla. Kabel taki obsługuje tylko jeden kanał i nosi nazwę magistrali. Niektóre
technologie oparte na magistrali korzystają z więcej niż jednego kabla, dzięki czemu obsługiwać mogą więcej niż jeden kanał, mimo że
każdy z kabli obsługuje niezmiennie tylko jeden kanał transmisyjny.
Oba końce magistrali muszą być zakończone opornikami ograniczającymi, zwanymi również często terminatorami. Oporniki te chronią
przed odbiciami sygnału. Zawsze gdy komputer wysyła sygnał, rozchodzi się on w przewodzie automatycznie w obu kierunkach. Jeśli sygnał
nie napotka na swojej drodze terminatora, to dochodzi do końca magistrali, gdzie zmienia kierunek biegu. W takiej sytuacji pojedyncza
transmisja może całkowicie zapełnić wszystkie dostępne szerokości pasma i uniemożliwić wysyłanie sygnałów wszystkim pozostałym
komputerom przyłączonym do sieci. Przykładowa topologia magistrali przedstawiona jest na rysunku
4
Rysunek 4. Standardowa topologia magistrali.
Typowa magistrala składa się z pojedynczego kabla łączącego wszystkie węzły w sposób charakterystyczny dla sieci równorzędnej. Kabel ten nie jest obsługiwany przez żadne urządzenia
zewnętrzne. Zatem wszystkie urządzenia przyłączone do sieci słuchają transmisji i przesyłanych magistralą i odbierają pakiety do nich
zaadresowane. Brak jakichkolwiek urządzeń zewnętrznych, w tym wzmacniaków, sprawia, że magistrale sieci lokalnych są proste i
niedrogie. Jest to również przyczyną dotkliwych ograniczeń dotyczących odległości, funkcjonalności i skalowalności sieci.
Topologia ta jest więc praktyczna jedynie dla najmniejszych sieci LAN. Wobec tego obecnie dostępne sieci lokalne o topologii magistrali są
tanimi sieciami równorzędnymi udostępniającymi podstawowe funkcje współdziałania sieciowego. Produkty te są przeznaczone do użytku w
domach i małych biurach. Jedynym od tego wyjątkiem jest specyfikacja IEEE 802.4 magistrali Token Bus sieci LAN. Technologia ta charakteryzuje się względnie
dużą odpornością na błędy, dość wysokim stopniem determinizmu i ogólnym podobieństwem do sieci lokalnej Token Ring.
Deterministyczne sieci LAN oferują administratorom wysoki stopień kontroli przez określanie maksymalnej ilości czasu, podczas którego
ramka danych może znajdować się w transmisji. Podstawową różnicę stanowi oczywiście fakt, że magistrala Token Bus została wdrożona na
podstawie topologii magistrali. Magistrala Token Bus spotkała się z wyjątkowo chłodnym przyjęciem rynku. Jej zastosowanie było ograniczone do linii produkcyjnych
zakładów pracy. Topologie magistralowe rozwinęły się jednak w tysiące innych form. Na przykład dwoma wczesnymi formami Ethernetu
były lOBase2 oraz lOBase5, oparte na topologii magistrali oraz kablu koncentrycznym. Magistrale stały się również technologią ważną
stosowaną do łączenia składników poziomu systemowego i urządzeń peryferyjnych w ramach wewnętrznych architektur komputerów.
Dalej ->
|
